ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ,

Κυβέρνηση-εργοδότες- Ε.Ε-ΔΝΤ, εξαπολύουν τη μια μετά την άλλη τις επιθέσεις τους ενάντια στην εργατική τάξη, χωρίς προσχήματα και δικαιολογίες τώρα πια. Αφού πούλησαν φούμαρα, καλλιέργησαν αυταπάτες, εξαπάτησαν με παχιά λόγια περί αναγκαιότητας των θυσιών για την “εθνική” σωτηρία και τρομοκράτησαν τους εργαζόμενους, χαρακτηρίζοντάς τους “συνυπεύθυνους”, έρχονται για πρώτη φορά να ομολογήσουν την αλήθεια. Έχουμε πόλεμο δήλωσε ο ίδιος ο Παπανδρέου και απαίτησε να βάλουμε πλάτη.

Να αλλάξουμε στρατόπεδο δηλαδή, να υποθηκεύσουμε το παρόν και το μέλλον μας, να ανοίξουμε για τα καλά το δρόμο στην ασυδοσία του κεφαλαίου και τη μετατροπή μας σε απλούς αριθμούς στο σκλαβοπάζαρο των αγορών, να απαρνηθούμε τα δικαιώματά μας, να σκύψουμε το κεφάλι... Και στη συνέχεια έγιναν πιο ωμοί. Μας είπαν πως δεν χρειαζόταν καμιά τρόικα, κανένα ΔΝΤ, για να γίνουν οι “διορθωτικές αλλαγές”.. Δούλεμα ψηλό γαζί δηλαδή που αποδεικνύει με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο, πως η κρίση χρέους του καπιταλιστικού συστήματος, χρησιμοποιήθηκε για να γίνει πραγματικότητα ο διακαής πόθος του κεφαλαίου, για κερδοφορία χωρίς όρια και να έχει απέναντί του μια τάξη ανήμπορη να αντιδράσει , ένα απλό εξάρτημα στη μηχανή του.

Πραγματικά, είναι πόλεμος η νέα επιδρομή στο εργατικό εισόδημα με

με το χαράτσι στα ακίνητα ακόμα και στους άνεργους, ένα από τα πιο άγρια μέτρα που έχουν επιβληθεί ποτέ από κυβέρνηση και που οδηγεί στην εξαθλίωση χιλιάδες εργατικές οικογένειες, καθώς έρχεται να προστεθεί στον καταιγισμό βάρβαρων μέτρων της προηγούμενης περιόδου. Καλούμαστε να ξαναπληρώσουμε δηλαδή για ένα σπίτι που μπορεί ακόμα να το χρωστάμε στις τράπεζες.

Πόλεμος είναι η μείωση των μισθών και του μεροκάματου, η κατάργηση των συμβάσεων και η αντικατάστασή τους από ατομικές συμφωνίες με τους όρους της εργοδοσίας...για το καλό της “ανάπτυξης”...των επιχειρήσεων και το τσάκισμα των όποιων εργατικών αντιστάσεων. Θέλουν να τελειώνουν μια και καλή με το συνδικαλισμό, να απαξιώσουν τη συλλογική πάλη της τάξης, αλλά και την ίδια την εργασία και να ισοπεδώσουν την εργατική αξιοπρέπεια.

Πόλεμος είναι η αύξηση του φόρου για τον εργαζόμενο και η προκλητική φοροαπαλλαγή των καπιταλιστών (των εφοπλιστών, των τζογαδόρων του χρηματιστηρίου, των ξενοδόχων).

Πόλεμος είναι η επί δεκαετίες κλοπή των ασφαλιστικών μας εισφορών για την ενίσχυση του κεφαλαίου με δανεικά και αγύριστα... , η κατάργηση των ΒΑΕ, οι εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων, αφού για τους νεοπροσλαμβανόμενους ο μισθός θα είναι

20% κάτω (τουλάχιστον), το πετσόκομμα των συντάξεων και η επιβράβευση της “μαύρης” εργασίας

Πόλεμος είναι να πετάς εκτός παραγωγής 1.000.000 εργαζόμενους και οι “μετατάξεις” στις ΔΕΚΟ, που θα υποβαθμίσουν κι άλλο τις δημόσιες υπηρεσίες με στόχο να τις κάνουν φιλέτο στις ορέξεις των ιδιωτών και ασύμφορες για τους εργαζόμενους , η διάλυση του συστήματος υγείας και της παιδείας, η εντατικοποίηση για την αύξηση της παραγωγικότητας και τα “ατυχήματα” στους χώρους δουλειάς, για να αυγατίσει τα κέρδη του το κεφάλαιο.

Πόλεμος είναι η κινεζοποίηση της εργατικής τάξης, προς όφελος του χρηματιστηριακού κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των τοκογλύφων.

Στον κλάδο μας ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Η ανεργία έχει αγγίξει πρωτόγνωρα νούμερα – πάνω από 70%- ενώ χιλιάδες συνάδελφοι αδυνατούν να καλύψουν πλέον βασικές ανάγκες τους. Η αναζήτηση μεροκάματου σε άλλους κλάδους, οι δουλειές του ποδαριού, συνήθως χωρίς ασφάλιση δίνουν και παίρνουν. Δεκάδες οικογένειες οικοδόμων δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι και τους λογαριασμούς, ενώ δυσκολεύονται να βάλουν και ένα πιάτο φαί στο τραπέζι, με αποτέλεσμα να τους πετάνε στο δρόμο ή να τους κόβουν το ρεύμα.

Από την άλλη, οι κατασκευαστικές εταιρίες που θησαύρισαν την τελευταία δεκαπενταετία από τον ιδρώτα και τα αίμα των οικοδόμων, τώρα εκβιάζουν παγώνοντας τα έργα, αφού τα έχουν πληρωθεί δυο και τρεις φορές. Ενώ στην ιδιωτική οικοδομή 400.000 διαμερίσματα μένουν απούλητα και είναι λογικό αφού σε περίοδο ανέχειας καμιά οικογένεια δεν μπορεί να αγοράσει διαμέρισμα. Οι κατασκευαστές όμως έχουν «καβάτζα» και δεν ρίχνουν τις τιμές, αντίθετα εκβιάζουν και απαιτούν κι άλλες ελαφρύνσεις.

Η απάντηση από τη μεριά της πλατιάς βάσης των οικοδόμων είναι σήμερα ζητούμενο, αλλά δεν πρόκειται να έρθει αν δεν βγούμε από τον συνδικαλιστικό λήθαργο που έχει επιβληθεί εδώ και χρόνια. Ένα τεράστιο χάσμα υπάρχει ανάμεσα στην πλατιά βάση των οικοδόμων και ηγεσία του συνδικάτου με μεγάλες και συγκεκριμένες ευθύνες στην διοίκηση για την απονεύρωση και απομαζικοποίηση των διαδικασιών, την περιχαράκωση του συνδικάτου. Κάτι που δεν πρόκειται να γεφυρωθεί με εξαγγελίες και βερμπαλισμούς... Τώρα είναι αναγκαίο να μαζικοποιήσουμε τις διαδικασίες του συνδικάτου, να το κάνουμε ζωντανό όργανο στα χέρια των εργατών οικοδόμων και μακριά από λογικές ανάθεσης και εκπροσώπησης. Συνάδελφοι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Κανείς δεν πρόκειται να το κάνει «για μας».

H Πρωτοβουλία Οικοδόμων προβάλλει τη γραμμή ταξικής-πολιτικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος σαν κύριο φορέα της πάλης και ανατροπής της διαρκούς επιδρομής των ΕΕ, Κυβέρνησης και ΔΝΤ χωρίς περιχαρακώσεις με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες συντονισμού, με κύριο κριτήριο το περιεχόμενο του προγράμματός τους. Σε διαχωρισμό από τα υποταγμένα δεκανίκια της κυβέρνησης ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ.

Οι αριστερές ταξικές δυνάμεις να δράσουν από κοινού μέσα σ’ αυτό το κίνημα ώστε να γίνει πλατύς, ταξικός, δημοκρατικός, πανεργατικός φορέας συσπείρωσης και έκφρασης όλων των Αγωνιστικών Δυνάμεων παρά τις διαφορές τους.

Η επανάσταση και η εργατική εξουσία είναι για την εργατική τάξη η ουσιαστική λύση και απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα……. γι’ αυτό δε μπορεί να χρησιμοποιείται ούτε σαν άλλοθι «αριστεροσύνης» ούτε σαν «κενός» πολιτικός στόχος και με αυτό τον τρόπο να γελοιοποιείται. Θα φτάσουμε εκεί με ένα εργατικό κίνημα που θα ανδρωθεί στις μάχες για την ανατροπή της επίθεσης που θα σπάσει ισχυρούς κρίκους του συστήματος (Ε.Ε., μη πληρωμή χρέους) και όχι το αντίστροφο, ανατρέποντας μέτρα και κυβέρνηση.

Δεν χρειάζεται πολύ «μελάνι» για να περιγραφεί μια κατάσταση «μαύρη» που έτσι και αλλιώς τη ζούμε όλοι μας. Ούτε χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να καταλάβει που οδηγεί αυτή η πολιτική του σφαγείου της κυβέρνησης- της αστικής τάξης, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Οδηγεί σε εργασιακό κοινωνικό μεσαίωνα.

Οι εργαζόμενοι, δηλαδή αυτοί που παράγουν τα πάντα θα είναι χωρίς δικαιώματα, έτσι η ιλιγγιώδης επιστημονική πρόοδος που ζούμε καταλήγει για την κοινωνία σε κατάρα.

Οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που κυριαρχούν στο συνδικάτο καταγγέλλουν και σωστά την καπιταλιστική επιδρομή, προπαγανδίζουν την ανάγκη της λαϊκής εξουσίας-λαϊκής οικονομίας όμως στο καίριο ερώτημα πως θα γίνουν όλα αυτά και από ποιους απαντούν «δυναμώνοντας το ΠΑΜΕ», και την όποια συνδικαλιστική του δράση.

Η γραμμή αυτή δεν πάει πουθενά, το πολύ-πολύ στην αυτοδικαίωση και αυτοικανοποίηση του στυλ εμείς σας τα λέγαμε, αλλά σίγουρα δεν οδηγούν στη νίκη και ανατροπή της επίθεσης.

Συνάδελφοι

Το πρόβλημα δεν είναι επιμέρους, δεν εντοπίζεται μόνο στον κλάδο μας. Είναι βαθύτερο, συνολικότερο αφορά στο σύνολο της εργατικής τάξης, είναι πρόβλημα της φύσης του καπιταλισμού. Ενός συστήματος που πλέον ούτε διορθώνεται, ούτε φτιασιδώνεται, αλλά μόνο ανατρέπεται. Όλα τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις μας πρέπει να βρίσκονται προς αυτή την κατεύθυνση και πάντα με γνώμονα τις ανάγκες μας και τα σύγχρονα δικαιώματά μας. Ξέρουμε καλά την δύναμη που έχει στα χέρια της η εργατική τάξη και το εργατικό κίνημα, την ξέρει και το κεφάλαιο. Η απάντηση πρέπει να δοθεί μέσα από την ενότητα της τάξης και την ανάπτυξη κοινών αγώνων κόντρα στις συντεχνιακές λογικές και τις ατομικές λύσεις.

• Ανατροπή της πολιτικής, ανατροπή των μνημονίων, της κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης που θέλει να εφαρμόσει αυτές τις πολιτικές.
• Διαγραφή του χρέους, έξοδος από την ΟΝΕ και την Ε.Ε.- εθνικοποίηση των τραπεζών-
• Συντονισμός σωματείων και ομοσπονδιών για την κλιμάκωση του αγώνα και την απόκρουση της αντεργατικής επίθεσης.- Στήριξη όλων των κλάδων που βρίσκονται σε απεργιακή αγωνιστική κατεύθυνση- στήριξη όλων των λαϊκών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας
• Αύξηση του επιδόματος σε όλους τους άνεργους οικοδόμους ανεξάρτητα από τα ένσημα και μέχρι να βρουν δουλειά χωρίς κενό ασφαλιστικό χρόνο, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη για όλο το διάστημα της ανεργίας, με πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
• Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών συναδέλφων.
• Να γίνουν Δημόσια έργα, κατοικίες, νοσοκομεία και ότι έχει ανάγκη σήμερα η εργατική τάξη- και όχι το κεφάλαιο και οι εργολάβοι
• Πρέπει να υπογραφεί σύμβαση με τους όρους του κινήματος κόντρα στην εργασιακή ειρήνη που επέβαλλαν κυβέρνηση-κεφάλαιο-ΓΣΕΕ. Αύξηση του μεροκάματου, μείωση του χρόνου εργασίας (30ωρο, 5μερο), μέτρα  υγιεινής και ασφάλειας στους  χώρους δουλειάς.
• Διαγραφή των χρεών των εργατικών νοικοκυριών που είναι άνεργοι ή το εισόδημά τους βρίσκεται στα όρια της φτώχειας για την πρώτη κατοικία. Μηδενισμό των Δημοτικών τελών για τους άνεργους. Δωρεάν φώς-νερό-τηλέφωνο. Δωρεάν συγκοινωνίες για τους άνεργους. Φτηνή κατοικία-κατοικία για όλους. Πτώση-μείωση των ενοικίων με επιδότησή τους.
• Οργανωμένη συλλογική άρνηση πληρωμής των νέων φόρων από τους εργαζόμενους προς το κράτος

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΩΡΑ 09:00 πμ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ

Ανακοίνωση 12/4/2011

Συνάδελφοι οικοδόμοι,

Η σύγχρονη χούντα Κυβέρνησης- Ε.Ε.- ΔΝΤ, συνεχίζει να στήνει στον τοίχο την εργατική τάξη με πρόσχημα την χρεοκοπία (λες και οι εργαζόμενοι δεν έχουν χρεοκοπήσει), κλέβοντας το εργατικό εισόδημα και στρώνοντας το χαλί στο κεφάλαιο ικανοποιώντας τις ορέξεις του για αύξηση των κερδών του. 

Με αφορμή το χρέος, για να ξεπεράσουν την κρίση τους οι καπιταλιστές, απαιτούν από τους εργαζόμενους να κάνουν θυσίες. Μας ζητούν για άλλη μια φορά  να βάλουμε πλάτη για να την βγάλουν αυτοί καθαρή.  Να πούμε...Σφάξε με Αγά μου να αγιάσω...δηλαδή.

  Ήδη με την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα,  τις κατακτήσεις  και το μεροκάματό μας, στις συντάξεις και την ασφάλιση  την προηγούμενη χρονιά, μας έχουν φτάσει στα όρια της φτώχιας. Η ανεργία στη χώρα αγγίζει και ξεπερνά το 20% κι ας παρουσιάζουν μικρότερα νούμερα. Τα είδη πρώτης ανάγκης έχουν πάρει την ανηφόρα. Η φοροληστρική επιδρομή χτυπάει μόνο τα εργατικά εισοδήματα. Η πραγματική κόλαση όμως για τους εργαζόμενους είναι μπροστά μας. Χωρίς υπερβολή μας οδηγούν στην απόλυτη εξαθλίωση και αυτό στο όνομα της «εθνικής ανάπτυξης» και της μείωσης  του ελλείμματος που οι ίδιοι δημιούργησαν και εμείς το έχουμε πληρώσει διπλά και τρίδιπλα. Με το νέο μνημόνιο (που δεν θα είναι το τελευταίο) και το σύμφωνο σταθερότητας του ευρώ,  χτυπάνε ολοκληρωτικά τις εργασιακές σχέσεις, σπρώχνουν τους μισθούς προς τα κάτω, καταργούν την δημόσια υγεία και παιδεία, ξεπουλούν τις ΔΕΚΟ, αλλά και κάθε δημόσιο αγαθό κόβουν τις δημόσιες δαπάνες, συντρίβουν τα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Απαλλάσσουν και διευκολύνουν το κεφάλαιο και φορτώνουν με βάρη τα εργατικά νοικοκυριά.

  Η επίθεση του κεφαλαίου δεν περιορίζεται σε κάποιους τομείς, αλλά είναι ολομέτωπη, αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης και την εργασία την ίδια. Την δουλειά μας θέλουν να απαξιώσουν και εμάς να μας βγάλουν στο περιθώριο.  

  Ο κλάδος μας βυθίζεται όλο και πιο πολύ στο τέλμα και την ανυπαρξία. Η κατασκευαστική δραστηριότητα έχει φτάσει στη χειρότερη θέση από τη μεταπολίτευση και μετά. Επίσημα έπεσε κατά 25% το 2010 σε σχέση με το 2009, ακολουθώντας τη σταθερή πτωτική πορεία των τελευταίων ετών. Τα δημόσια έργα σταματάνε το ένα μετά το άλλο, ενώ και η ιδιωτική οικοδομή καταρρέει. Η ανεργία φτάνει το 70%, ενώ από τους οικοδόμους που έχουν ακόμα δουλειά, οι περισσότεροι είναι υποαπασχολούμενοι. Το ΙΚΑ εμφανίζει για το 2010 μόνο 97.000 ασφαλισμένους οικοδόμους, κάτι που σημαίνει πως για τη χρονιά που διανύουμε θα είναι λιγότεροι. 

  Για τους «τυχερούς» που συνεχίζουν να βρίσκουν που και που κανένα μεροκάματο, οι εργασιακές συνθήκες είναι άθλιες. Οι εκβιασμοί των εργολάβων δίνουν και παίρνουν, τα μεροκάματα έχουν πάρει την κατηφόρα, τα ένσημα μπαίνουν με το σταγονόμετρο.

Η εργοδοσία έχει επιβάλλει πλήρως τους όρους της.

Εκατοντάδες συνάδελφοι αναζητούν δουλειά  σε άλλους κλάδους και κυρίως στη «μαύρη» περιστασιακή εργασία. Χιλιάδες μετανάστες οικοδόμοι πήραν για δεύτερη φορά το δρόμο της μετανάστευσης με τις οικογένειές τους, αφού η ανεργία για αυτούς σήμαινε και παρανομία, μια και δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα ένσημα για την άδεια παραμονής και εργασίας.  Δεκάδες οικογένειες οικοδόμων αδυνατούν πλέον να πληρώσουν το νοίκι και τους λογαριασμούς, ενώ δυσκολεύονται να βάλουν και ένα πιάτο φαί στο τραπέζι, με αποτέλεσμα να τους πετάνε στο δρόμο ή να τους κόβουν το ρεύμα. 

  Από την άλλη, οι κατασκευαστικές εταιρίες που θησαύρισαν την τελευταία δεκαπενταετία από τον ιδρώτα και τα αίμα των οικοδόμων, τώρα εκβιάζουν παγώνοντας τα έργα, αφού τα έχουν πληρωθεί δυο και τρεις φορές. Ενώ στην ιδιωτική οικοδομή 400.000 διαμερίσματα μένουν απούλητα και είναι λογικό αφού σε περίοδο ανέχειας  καμιά οικογένεια δεν μπορεί να αγοράσει διαμέρισμα. Οι κατασκευαστές όμως έχουν «καβάτζα» και δεν ρίχνουν τις τιμές, αντίθετα εκβιάζουν και απαιτούν κι άλλες ελαφρύνσεις.     

  

Μας παραμυθιάζουν με λόγια περί ανάπτυξης στις κατασκευές Τώρα ξέρουμε όμως. Όποια ανάκαμψη κι αν υπάρξει τα επόμενα  χρόνια , θα γίνει με τους όρους των εργοδοτών  και θα έχει ως γνώμονα την εξυπηρέτηση  των συμφερόντων τους. Ήδη οι εργοδοτικές  οργανώσεις ζητούν ρυθμίσεις και ευνοϊκούς όρους. 

Το οικοδομικό κίνημα έχει εμπειρία από την προηγούμενη «ανάπτυξη» των ολυμπιακών έργων Τότε που οι εταιρίες τσάκισαν τα δικαιώματά μας, επέβαλλαν εργασιακό μεσαίωνα χωρίς να «ανοίξει ρουθούνι». Σκύψαμε το κεφάλι επειδή είχε δουλειά...Το  οικοδομικό κίνημα δεν πρέπει να ξαναπέσει  στην παγίδα της εν λευκώ παράδοσης  στην ανάπτυξη του κατασκευαστικού  κεφαλαίου. Ο αγώνας για το άνοιγμα της δουλειάς και κατά της ανεργίας πρέπει να δοθεί με τους όρους του κινήματος και στην κατεύθυνση  των συμφερόντων της εργατικής τάξης.

 Συνάδελφοι, ξέρουμε πως έχει δημιουργηθεί τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην ηγεσία του συνδικάτου και την πλατιά βάση των οικοδόμων. Τώρα είναι που πρέπει  να ξεπεράσουμε τον συνδικαλιστικό λήθαργο. Μην επαναπαυόμαστε στη λογική της ανάθεσης και της εκπροσώπησης. Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Κανείς δεν πρόκειται να το κάνει «για μας».  Τώρα είναι αναγκαίος ο πλατύς συντονισμός των εργαζομένων και των σωματείων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στη βάση των σύγχρονων αναγκών και προβλημάτων της εργατικής τάξης, με ενεργοποίηση των συνελεύσεων και των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών.   Υπάρχει η ανάγκη συντονισμού των σωματείων όλου του κατασκευαστικού τομέα και αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

   

 Προμετωπίδα του αγώνα σήμερα πρέπει να γίνει το αίτημα για δουλειά σε όλους και  η στήριξη των ανέργων. 

• Αύξηση του επιδόματος  σε όλους τους άνεργους οικοδόμους ανεξάρτητα από τα ένσημα και μέχρι να βρουν δουλειά χωρίς κενό ασφαλιστικό χρόνο, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη για όλο το διάστημα της ανεργίας, με πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα. 
• Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών συναδέλφων. 
• Να γίνουν Δημόσια έργα, κατοικίες, νοσοκομεία και ό,τι έχει ανάγκη σήμερα η εργατική τάξη- και όχι το κεφάλαιο και οι εργολάβοι. 
•  Πρέπει να υπογραφεί σύμβαση με τους όρους του κινήματος κόντρα στην εργασιακή ειρήνη που επέβαλλαν κυβέρνηση-κεφάλαιο-ΓΣΕΕ.  Αύξηση του μεροκάματου, μείωση του χρόνου εργασίας (30ωρο, 5μερο), μέτρα  υγιεινής και ασφάλειας στους  χώρους δουλειάς.
• Διαγραφή των χρεών των εργατικών νοικοκυριών που είναι άνεργοι ή το εισόδημά τους βρίσκεται στα όρια της φτώχειας για την πρώτη κατοικία.  Μηδενισμό των Δημοτικών τελών  για τους άνεργους.  Δωρεάν φώς-νερό-τηλέφωνο.  Δωρεάν συγκοινωνίες για τους άνεργους. Φτηνή κατοικία-κατοικία για όλους. Πτώση-μείωση των ενοικίων με επιδότησή τους. 

Ακύρωση του μνημονίου και του συμφώνου σταθερότητας του ευρώ. Ανατροπή της κυβέρνησης- ρήξη με την Ε.Ε

   

 ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ  ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ